1 Şubat 2011

Haiku



                     acı,günbölen                                                   acı nefestir
                 yürekte bitiveren                                           göğsüm her şiştiğinde
                 arsız bir diken                                                 içime giren


                 acı inançtır                                                      acı, bir iklim
                 inatla sürebilir                                                içimde bir yerlerde
                 herşey biterken                                             öylece süren


                 acı, eşkiya                                                       acı yoldaşım
                 yalnız yolculuklarda                                        uzun yürüyüşlerde
                 yolumu kesen                                                 benimle gelen


                 acı şaraptır                                                      acı, sesimdir
                 hüzün ve aşk tadında                                     susmak istediğimde
                 sırlar gizleyen                                                 beni önleyen



Bu haikuları ben yazmış olmak isterdim ama Mehmet Kılıç'a ait.

 Gözyaşı kuyusu ne kadar derin...

2 yorum:

  1. İnsanoğlu neden hep acının peşine düşer? Başkalarının dile getirdiği acıya bile... Tam adamına soruyorum bunu alsında... cevabınızı bekliyorum nihavent :) Bu arada yeni renkler harika olmuş... içim açıldı.

    YanıtlaSil
  2. acının peşine düşmüyorum,o gölge gibi yanımda geziyor,en neşeli,en olmadık yerde ve zamanda ben burdayım diyor;markette balık ve erkek reyonunun önüden geçerken bir çimdik atıveriyor,pazarda narları,enginarları gördüğümde bir iğne batırıveriyor,kitapçıda,silinmemiş eski bir mailde hatta pidecide bile burdayım diyor.Birinin bu durumu üç beş kelime ile dile getiriverişi hoşuma gitti

    YanıtlaSil

ses verenler