acı,günbölen acı nefestir
yürekte bitiveren göğsüm her şiştiğinde
arsız bir diken içime giren
acı inançtır acı, bir iklim
inatla sürebilir içimde bir yerlerde
herşey biterken öylece süren
acı, eşkiya acı yoldaşım
yalnız yolculuklarda uzun yürüyüşlerde
yolumu kesen benimle gelen
acı şaraptır acı, sesimdir
hüzün ve aşk tadında susmak istediğimde
sırlar gizleyen beni önleyen
Bu haikuları ben yazmış olmak isterdim ama Mehmet Kılıç'a ait.
Gözyaşı kuyusu ne kadar derin...
İnsanoğlu neden hep acının peşine düşer? Başkalarının dile getirdiği acıya bile... Tam adamına soruyorum bunu alsında... cevabınızı bekliyorum nihavent :) Bu arada yeni renkler harika olmuş... içim açıldı.
YanıtlaSilacının peşine düşmüyorum,o gölge gibi yanımda geziyor,en neşeli,en olmadık yerde ve zamanda ben burdayım diyor;markette balık ve erkek reyonunun önüden geçerken bir çimdik atıveriyor,pazarda narları,enginarları gördüğümde bir iğne batırıveriyor,kitapçıda,silinmemiş eski bir mailde hatta pidecide bile burdayım diyor.Birinin bu durumu üç beş kelime ile dile getiriverişi hoşuma gitti
YanıtlaSil