25 Haziran 2015

belki o zaman...








göster bana!

güvensizliklerini, bocalamalarını göster...

göster ki yalnız olmadığımı anlayayım...

güvenli, sağlam duruşunun arkasına geçmeme izin ver...

hayal kırıklıklarını, kırılganlığını göreyim...

kendinden eminin ardındaki korkağı, bilgenin ardındaki safı göster...

göster ki kendimi normal hissedebileyim...

güçlü görüntünün altındaki yaralarını göster sonra, uğradığın tacizleri,

ihanetleri, terkedilmeleri...

göster ki benim yaralarımın sızısı azalsın...

kendine güveninin altındaki kaygılarını göreyim sonra...

uykularını kaçıran, beynini yiyip bitiren, ruhunu kemiren endişelerini...

görürsem belki daha az tuhaf hissederim, huzursuzluğum azalır...

beceriksizliklerini göreyim sonra, başarısızlıklarını,

bi türlü unutamadığın hatalarını, keşkelerini...

göster ki yalnız olmadığımı bileyim...

izin ver ne kadar zayıf, ne kadar incinebilir olduğunu görmeme...

zaaflarını, yenilgilerini, kırgınlıklarını göster...

içindeki hakkı yenmiş, ihmal edilmiş, küskün çocuğu göster bana...

belki o zaman hem seni hem  kendimi anlar ve kabullenirim...

hem seni hem de kendimi sevebilirim belki o zaman...