16 Nisan 2014

CESARETsiz...


Bernard Courtalon



"mezar taşına seninle ilgili bir cümle yazılsa ne yazılırdı?"

benimkine " korkaktı,  bi çok şeyi yapmaya cesaret edemedi" yazılacak...

hayatım hayallerim, isteklerim ve  bunları gerçekleştirme konusundaki cesaretsizliklerimle geçiyor...

ömrümde cesaretli davrandığım her durumda kazanmama rağmen niye bu kadar cesaretsizim?

işte önemli soru bu...

oysa iş hayatımı da evlilik hayatımı da cesaretim belirledi

üstelik  ölümü çok yakından gördüm. hayatın korkularla kaygılarla geçirilemeyecek kadar kısa olduğuna tanık oldum.
ölüm insanı nasıl da cesaretlendiriyor, hiç kimsenin hiçbir şeyin düşündüğün kadar önemli olmadığını gösteriyor sana , "ayıp olur"  cümlesinin hayatını anlamsızca felç ettiğini fark ediyorsun...

üç yıl önce buraları terk ederek başka bir şehre gidip başka bir hayata geçmeye, başka insanlarla yaşamaya cesaretim vardı (kaybedecek bir şeyinin olmaması duygusu)

sonra devam etme mecburiyeti ile hayat beni yeniden oyalamaya, uyuşturmaya başladı...

ve artık cesur olduğum anlar o kadar az ki , zamanımın çoğu gene korkarak , endişelenerek ve vazgeçerek geçmekte...

cesareti olanlar hayatını değiştirebiliyor, hayallerini gerçekleştiriyor, rutinin, sıradanlığın, alışkanlıkların dışına çıkabiliyor...

cesaret riske girmek demek, riske girmemenin güvenli rahatlığı ise sıkıcı bir hayat demek...

hayatından memnun olmayan, sıkılan, şikayet eden ama öte yandan da hayatı değişecek diye ödü kopan insanlardan oldum yine...

garantici, korkak tarafım ile maceracı, cesur tarafım sürekli bilek güreşinde...

ama  insan kendisi için gösteremediği cesareti değer verdiği başkası için gösterebiliyor, bunu da yaşadım ve kendime hayret ettim...

ve aslında  içimizde tir tir titreyen bir korkak olsa da sandığımızdan daha cesur ve dayanıklı olabildiğimizi gördüm...

peki bunu sadece mecbur kaldığında değilde  ihtiyaç duyduğun her an harekete geçirebilmenin yolu nedir?


3 yorum:

  1. nevarin yazını henüz gördüm ses vermeden duramadım...ben de dönem dönem benzeri duygular yaşıyorum...ama adını "cesaretsizlikle" taçlandırmamıştım (!).memuruz ya ondan biraz daha ölçüp biçiyoz...nolacaksa işte...merak etme emekli olunca kendiliğinden geçer,antibiyotiğe gerek yok...bence sen cesaretsiz değilsin akıllısın...ucunda bi nane olmadığını hissetmişsindir ondan yapmamışsındır...yapmadıkların her neyse pas geç...arkana rüzgarı al yeni kararlara yelken aç benim sevgili dost arkadaşım...nsaydın...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. nurten kız senin güzel betimlemeli, doğru tespitli ve her daim pozitif destekli yorumlarını özlemişim.Arkamda senin rüzgarın olduktan sonra kim tutar beni ,öptüm yanaklarından...

      Sil
  2. insanoğlunun en büyük defosu bence, yaşadığı her neyse hep "defolu" olduğunu düşünmesi :)) Boşver arkadaşım, şuan ne yaşıyorsan, doğrudur. Zamanı gelince şöyle dersin... "uzun zaman hep gitmeyi düşündüm, ama yapmadım. Sonra birden karar verdim, işte burdayım!" o da doğru olacak. Yani ne oluyorsa, şimdi oluyor ve olması gerektiği için oluyor. Sıkma kendini.

    YanıtlaSil

ses verenler