yıl sonlarında bütün bir yılın değerlendirmesini yapmak adettendir.
ben de bir bakayım dedim bu yılıma…
depresif girdiğim ve Levent’siz geçirdiğim bir yıldı 2011...
çok şey yaptığım, çok şey
öğrendiğim, çok sıkıldığım, çok üzüldüğüm, çok öfkelendiğim, çok uykusuz
kaldığım bir yıl oldu .
bu yıl her şey “çok” geldi bana…
bu yıl her şey “çok” geldi bana…
hayatın sıradan ve rutin
gittiği, kafamdaki tek sorunun “akşama ne yiyeceğim?” olduğu günleri özledim gene
( Levent’in hastalığıyla uğraşırken de normal, sıradan hatta sıkıcı günlerimiz böyle gözümde tütmüştü).
ömrümce bihaber olduğum,
cahil ve kandırılmaya müsait hissettiğim işlerle uğraştım bu yıl:
emlakçılarla ev ev dolaştım, evi
boşaltmayan ev sahibiyle, tadilatçılarla, sözünde durmayan doğalgazcılarla cebelleştim. hayatıma saatlerce telefon görüşmeleri yapmak zorunda kaldığım bir sürü adam girdi.
evli olmanın, iki kişi olmanın, sorumluluğu paylaşmanın ne büyük konfor olduğunu düşündüm sık sık.
evli olmanın, iki kişi olmanın, sorumluluğu paylaşmanın ne büyük konfor olduğunu düşündüm sık sık.
kendimi ne kadar küçümsemişim oysa... kendimi dövmeyi ne kadar güzel biliyorum da takdir etmede ne kadar acemiyim...
gözyaşları eşliğinde eşyalar topladım, ayırdım, verdim, paketledim, taşındım, paketler açtım, yerleştirdim...
bunlar yılın yaslı, sıkıntılı, kederli taraflarıydı...
yılın sevinçli, neşeli, keyifli tarafında ise, kimi moral, kimi akıl, kimi nakit, kimi emek, kimi de şarap vererek destek sağlayan dostlar vardı...
en büyük moral, değer verdiğim ağızlardan dökülen "evin çok güzel olmuş" sözleri oldu...
ya birbirinden güzel, birbirinden değerli ve anlamlı ev hediyelerine ne demeli ? onlara baktıkça o kadar mutlu oluyorum ki çektiğim tüm sıkıntıları unutup bir ev daha mı alsam diyorum :)
bir kitapta okuduğum ve kimin söylediğini hatırlamadığım şu söz geliyor aklıma :
"arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim derler, arkadaşlarıma bakıyorum da fena biri değilim galiba... "
en büyük moral, değer verdiğim ağızlardan dökülen "evin çok güzel olmuş" sözleri oldu...
ya birbirinden güzel, birbirinden değerli ve anlamlı ev hediyelerine ne demeli ? onlara baktıkça o kadar mutlu oluyorum ki çektiğim tüm sıkıntıları unutup bir ev daha mı alsam diyorum :)
bir kitapta okuduğum ve kimin söylediğini hatırlamadığım şu söz geliyor aklıma :
"arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim derler, arkadaşlarıma bakıyorum da fena biri değilim galiba... "
tüm dostalara ve blogtaki yazılarımı
(çoğu kasvetli olmasına rağmen) okumaya devam edenlere...
(çoğu kasvetli olmasına rağmen) okumaya devam edenlere...
bu durumda ben de fena biri degilim :)
YanıtlaSil2012 daha iyi olacak.
s.s.v.h.s.o.a
binnur
/hatırladın mı bu geyigi. anket defterlerine yazardık.
Umuyorum yeni yıl daha kolay daha güzel olur, canı gönülden mutlu bir yıl diliyorum.
YanıtlaSilDostluğa... sağlığa... yarın ne olacağı bilinmez, bugüne, bu âna kaldırıyorum kadehimi :))
YanıtlaSilbende yazınızı okudumda bu yıl ne kadar güzel dostlugumuz olmuş onu hatırladım..tabiii yeni komşulugumuz..çok şeyler yapıcaz beraber nihal hanım çokkk..hatta ikimiz meşhur olup kaanı çatlatıcaz gibi bile geliyor bana...uhihihi..yine yeni bir yıl,yine hoşgeldiniz evimize ailemize..sevgiyle gülen yüzünüzle kalın ebru:))
YanıtlaSilbütün güzel dileklere çooook teşekkürler,hep birlikte tadı damağımızda bir yıl geçirelim inşallah...
YanıtlaSilSadece bu 30 Aralık yazınız bile bir kitap bir roman olacak kadar dolu ve yoğun...Kasvetli olan yazılarınız değil hepimizin yaşamakta olduğumuz yaşamın ta kendisi...Ben hiç kaçırmadam okuduğum yazılarınızla,her gün üzerime bir yorgan gibi serilen kasvetin ağırlığından kurtulmuş gibi oluyorum....ayşe...
YanıtlaSilSevgili Ayşe, lütfen yorum yazmaya devam et :)
YanıtlaSil