N.Arın
"hatıra defterime baktığımda hayatımda sevinçten çok üzüntünün olduğunu görüyorum" yazmışım 20 mayıs 1983'te...
evde çekmeceleri karıştırırken ortaokuldan beri zaman zaman yazdığım günlüklerimi buldum.
ortaokul ve lise günleri bol kanamalar... aciller... hastahanede yatmalar... kan nakilleri... kanserden ölen mahalle ve sınıf arkadaşı... kazada ölen arkadaşımın abisi... kuşumuzun ölmesi ... kötü geçen sınavlar..."aptal tipli" tarihçinin bana zayıf vermek için elinden geleni yapması... parasızlık gibi trajik olaylarla dolu.
sanki kemalettin tuğcu romanındaki acıların çocuğu benim...
mutlu olduğum ve eğlendiğim günler de var (doğum günleri, yılbaşılar, öğrenci kampı, okulun son günleri vb.) ama azınlıktalar. galiba acı, üzüntü duyduğum olaylardan daha çok etkilenip daha fazla yazmışım...
sonuçta mutlu olduğum bir çok günü artık hatırlamıyorum ama üzüntülü günlerim ayrıntısıyla kaydedilmişler.
okurken yazdığım bazı cümleler beni hem güldürdü hem de kendim üzerine düşündürdü... bir kaç örnek ;
- "uğruna sıkıntılar çektiğim üniversite bu mu? tanrım ne olacağım ben memur mu?" (1985)
(evet... doğru tahmin)
- "tanrım kendimi bulmama yardım et"(1985)
( bulacaksın ama insanların yardımıyla... )
- "hayatımı değiştirmek, kendimi değiştirmek, bu düzeni değiştirmek istiyorum" (1985)
( yürü be...kim tutar seni... )
- "dün doğum günümdü, 19'a adım attım...20'ye yaklaşmak gözümü korkutuyor"
(ah canım, yerim seni )
- "içki içmek ,pink floyd ve rock dinlemek, ağlamak çok güzel..." (1986)
( hala ortak noktalarımız var)
- "başka bir yerde, başka bir ortamda ve farklı kişilerle yeni bir yaşama başlasam..."(1986)
(vazgeçilmez bir hayal olarak kalacak...)
- "mutlu muyum diye sorduğumda yanıt veremiyorum..."
(işte hiç güncelliğini yitirmeyen soru... )
cok sevdim :)
YanıtlaSilnot: günlükte benden hic mi bahsetmemissin yahu?
bugünden düne insan bu kadar hoşgörülü ve anlayışlı bakabiliyor. Günlük yazmanın en büyük öğretisi bu bence... İnsan garip bir biçimde yarına da hoşgörülü ve umutlu bakıyor. Beklentileri var, özlemleri var... hep yarın gelecek olanlar... bizi mutsuz eden bugün mü? Bazı öğretilerde "an"ı yaşamanın öneminden sözediliyor ya, sırf bu yüzden olduğuna inanıyorum. Anın güzelliğini görebilme gücünü elde etmek lazım. Mutluluk o kadar da büyütülecek bir mesele değil, çünkü o da anlık. Bir çiçek, bir kedi, bir gülüş, bir bulut... onların farkına varmak bence mutluluk. Farklı insanlar, farklı dünyalar seninle birlikte zaten... onu yaratan sensin. İstiyorsan yarat. bence renklerle yarattığın şu dünya var ya... yazının başına koyduğun o dünya... onu görmek, bana inanılmaz coşku veriyor. Seni bilmem ama, beni mutlu ediyor :) o güzel ışığı ve renkleri benim hayatıma kattığın için tüşekkürler :)
YanıtlaSilnevarin güzel insan,senin fırçan kadar kalemin de çok çok iyi...üzerinde fazla düşünmeden bir çırpıda yazıverdiğin kelimeler okuyan tarafından geri dönüp dönüp defalarca kendini okutturuyor...işte betimlemelerinin sağlamlığı kadar kaleminin sağlamlığı da böylece ortaya çıkıyor...günlüklerinin olduğunu okuyunca şaşırmadım çünkü senin gibi birine çok yakışıyor...mutluluğundan emin olamayışınsa bence seni üretken kılıyor...acılardan beslenip ortaya çıkmış bir sürü yapıt var evrende... onlara yenilerini katacağına eminim...seni seviyorum varol ve üret lütfen...n.saydın
YanıtlaSilneden yazıyorum? galiba bu yorumları okumak için :)
YanıtlaSilSırf bu yazının verdiği heyecanla oğlumun günlüğünü elime alıp okumaya çalıştım.Günluk kapağına yazdığı ön söz tüm sayfaları karıştırmama gerek kalmadığının işaretiydi."Komik Günlüğüm"...Zaten her yazdığı günü sırf
YanıtlaSilgülelim diye bize taze taze okuyordu ama nedense sizin bu yazınız ile kendimi
günlük karırştırırken buldum...Keşke yaptığınız resimler ile yazılarınızın birleştiği bir kitabınız olsa kitap sizi anlatsa ve o günlüğün temizkalmış bir sayfasına, bugün kitabım basıldı tarihin hangi günlerinde kimbilir beni kimler okuyacak ,diye not düşmenizi canı gönülden isterdim
yazılarını okudukça Yunus'un şanslı bir çocuk olduğunu düşünüyorum...yazar filan olabileceğimi hiç düşünmesemde yazdıklarını okuyunca birden elimde kitabı tutarken gördüm kendimi ahah şu ego yok mu :)(senli benli yazdığımın kusuruna bakma seni tanimasam da kendime yakın hissediyorum)yazdığım her yazıdan sonra senin yorumunu bekler oldum valla..
SilÇok sevindiğimin belirtisi bir hareketim vardır,nasıl yazı ile anlatacağım bilemediğim ama şöyle iki elimi yüzüme doğru oğuştura oğuştura götürüşüm vardır
YanıtlaSilçok hızlı ve bir anlık...Çocukken çok yapardım ve gören herkes gülerdi.Büyüyüp çok ender de olsa inanılmaz bir sevinç hali gelip kendiliğinden o hareketi
yaptığım anlarda kimseler gördümü diye utanıp yapmamaya çalışırım.(diyeceğim şu ki "kendime yakın hissediyorum"yazını okuyunca işte o hareketi yaparken buldum kendimi)
Her yazını büyük bir iştahla okuyorum ve aklıma ruhuma hapsediyorum ve hiç ummadığım bir anda birden bire hatırlayıveriyorum.Lütfen çok ara vermeden yaz...