Hayata katlanmak bir şey değil. Bir biçimde katlanırsın,n'olucak!
Asıl korkutucu olan ölümden sonraki hayata katlanmaktır. Bilinmezliğe katlanmaktır.
Ölümden sonra bir hayat yoksa, mesele yok! En azından benim için bir mesele yok, çünkü istediğim bu!
Ama varsa, o zaman biz de varız demektir. Asıl katlanılmaz olan bence budur. Düşün gene biz olacağız. Biz! Biz kendimize katlanamazken gene biz!
Sonra gene ötekiler olcak. Hani şu bildiğin ötekiler. Bana ötekilere katlanabilen birini göster!
Ardından gene olaylar, hikayeler ve bunları konuşma, anlatma, yazma isteği olacak.Uçucu ruhların kelimelerinin ağırlığı olacak mı, olmayacak mı?
Yaşamaktan değil, katlanmaktan yorulmuşken bunca yıl dönüp yeniden, yeniden katlanmak!
İçimi sıkıntı basıyor bunları düşündükçe! Hiçliğe inanmak istiyorum,hiçliğin varlığına.
Benim için cennet o. Artık hiçbir şeyin olmaması. Hikayesizlik.
Murathan MUNGAN/Kibrit Çöpleri
Levent Arın
Julian Barnes'in senle beraber okudugumuz 9,5 bölümde dünya tarihi (mi acaba) kitabında okudugumuz bir hikayesinin ana fikrinin hatırlattı bu yazı bana..
YanıtlaSilyoksa manş ötesi'nde miydi o öykü
bir an sen yazdın sandım bu yazıyı ve urperdim resmen. dedim aşmış bu kız. sonunda murathan'ı okuyunca, haaaaaa oldum :)
YanıtlaSil10,5 bölümde dünya tarihi :) oradan hangi hikayeyi hatırladın merak ettim..
YanıtlaSil