ölümsüz olmak...

                                                                        N.Arın

hepimiz bulunduğumuz noktadan, kendi içimizden, bu güne kadar biriktirdiğimiz bilgiden, tecrübeden bakıyoruz hayata...
 
düşündüm de merkezde ben varım ve gezegenlerin güneşe sıralanışı gibi çevremdeki insanlar yakınlıklarına göre benim yörüngemdeler...

ben de onların yörüngelerindeyim... kimininde merkeze yakın, kimininde neptün kadar uzak...

bir şekilde birbirimizi çekiyoruz ve itiyoruz...

ama gezegenlerden farklı olarak birbirimizi değiştiriyoruz da...

hayatıma girip de bana yaklaşmasına izin verdiğim insanlara baktığımda, herbirinin beni ne ölçüde etkilediğini, değiştirdiğini görebiliyorum...

mutlu olmak için emek vermeyi, mutlu olduğumda bunun farkına varmayı,   kendinden utanmamayı, insanları rahatsız eden yönlerimi farketmeyi, özenli olmayı, süprizlere, değişikliğe açık olmayı,  durumlara uyum sağlayabilmeyi,  sınırlarını zorlamayı, güzelliklerin farkına varmayı,  ve en önemlisi olabildiğince   cesur olmayı öğrenmişim hayatıma giren insanlardan... 

kimbilir daha  neler öğreneceğim...

herkes bir şekilde -sözleriyle, tavrıyla, duruşuyla- ötekine rehberlik, hocalık ediyor, hayatımızın bir döneminde yanımızda oluyor, bize bir şeyler katıyor sonra herkes kendi yoluna devam ediyor...

Yalom gerçek  ölümsüzlüğün böyle bir şey olduğunu söylüyor; 
bir insanı bir  şekilde etkilersiniz, bu etki de onun hayata bakışında, diğer insanlara tutumunda bir değişikliğe yol açar... ondaki değişiklik çevresindeki insanlarda da bir şeyleri değiştirir...
damlanın suda halka halka yayılması gibi etkiniz   diğer insanlara ve zamana yayılır...

siz öldükten yıllar sonra da,  adınız anılmasa da etkiniz devam eder...

ölümsüz olursunuz...